Akçay v. Rusya Kararı, devletlerin özellikle yabancıların ikamet izinlerine ve giriş yasaklarına yönelik işlemleri tesis ederken, söz konusu işlemlerin gerçek gerekçelere dayandırılabilmesi ve işlemlerin aile hayatına etkisinin dikkate alınması gerektiği yönünde emsal oluşturmaktadır.
AİHM’nin “Akçay ve Diğerleri v. Rusya” kararı Rusya’da oturum izni ile ikamet eden Türk vatandaşı Ömer Akçay’ın ulusal güvenliğe tehdit oluşturduğu iddiasıyla sınır dışı edilmesi ve ülkeye giriş yasağı konulmasını incelemektedir.
Karar sonucunda AİHM, ulusal güvenliğe tehdit oluşturduğu iddiasına ilişkin bilgi ve belgelerin başvurana ve yerel mahkemelere açıklanmadığını, dolayısıyla başvurana kendisini savunması için hukuki güvenceler tanınmadığını, başvuran atfedilen eylemlerin genel bir tanımının yapılmadığını, üstelik başvuran aleyhindeki iddiaların genel bir taslağının Mahkeme’ye sunulmadığını belirtmiştir.
AİHM’ne göre ulusal mahkeme kararı nedeniyle başvuranların kendisini aklaması imkânsız hale gelmiş; ayrıca yerel mahkemelerin sadece şekli inceleme yapmış olmaları sebebiyle karar bağımsız bir incelemeden geçmemiştir.
Dolayısıyla oturma izninin iptali ve ardından gelen yeniden giriş yasağı ve bunun başvuranların aile hayatı üzerindeki etkisinin incelenmesine ilişkin yerel mahkeme işlemleri yeterli usuli güvencelere sahip değildir.
AİHM söz konusu kararla Sözleşme’nin 8. ve 13. maddelerinin ihlal edildiği sonucuna ulaşmıştır.
