Çevresel faktörlerin DNA üzerindeki etkisini inceleyen epigenetik araştırmaları bir neslin maruz kaldığı stresli yaşam deneyiminin sonraki nesillere aktarılabileceğini ifade ediyor. Son 10 yılda en az 100 milyon insanın evini terk etmek zorunda kaldığı ve her dört sığınmacıdan üçünün konaklayacak yer bulmakta güçlük çektiği biliniyor. Göçmen ruh sağlığı araştırmaları zorunlu göç etmiş kişilerin fiziksel ve psikolojik travmalar yaşadıklarını, yoğun strese maruz kaldıklarını açıkça ortaya koyuyor. Göçün psikolojik etkilerini epigenetik bilimi ışığında değerlendirdiğimizde göç etmek zorunda kalmış milletlerin gelecek nesillerine miras olarak azalmış stres toleransları bıraktığını söyleyebilir miyiz?
Rumeysa Betül Cebeci, “Göç Eden Bir Millet Gelecek Nesillere Stresi Miras Bırakır mı?” başlıklı metninde epigenetik üzerinden göç yolunun sancısının gelecek nesillerde görülebilecek muhtemel etkisini tartışıyor. Cebeci’ye göre ebeveyn, davranışları, bakım ve ilgisi ile yavrusunun epigenetiğini yeniden programlayabilir. Farkındalık ve baş etme yöntemleri geliştirilerek stres bir avantaja dönüştürülebilir.
